bir askerin mezarina şurada, kabrin üzerinde konulmuş bir, beyaz taş var, onun altında bayraklar temevvüç ederken, kelleler uçuşurken... celâdeti tâbân olurken aldığı cerîha-i mevt ile bu âlemi hîçîye vedâ etmiş bir asker yatıyor... onun hâb-ı istirahate çekildiği şu makberin üzerine rüfekası eşk-i teessür döktüler. kadınlar düm-ü riz-i mâtem oldular. ihtiyarlar nâle eylediler, çocuklar ağladılar. şu söğüt ağacının nim setreylediği senin mezarın üzerine bir zırh başlık ile kılıç hak, olunmuştur. işte orası o kahramanı muhteremin câ'yi istirahatidir. ne mutlu ki, hâk-i pâye vatan ona nâilini intizar olmuş!... Mustafa Kemal harbiye talebesi iken yazmıştır. hakikat nerede? gafil, hangi üç asır, hangi on asır tuna ezelden türk diyarıdır. bilinen tarihler söylememiş bunu kalkıyor örtüler, örtülen doğacak, dinleyin sesini doğan tarihin, aydınlıkta karaltı, karaltıda şafak yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin. asya'nın ortasında oğuz oğulları, avrupa'nın alplerinde oğuz torunları doğudan çıkan biz nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz Türk sadece bir milletin adı değil, Türk bütün adamların birliğidir. ey birbirine diş bileyen yığınlar, ey yığın yığın insan gafletleri yırtılsın gözlerdeki gafletten perde, hakikat nerede? Mustafa Kemal beşike hâdisesi için çıkıyor gönüllere istimdadı sâmiamda vatanın feryâdı çıkıyor gönüllere istimdadı yaralı bir ananın evlâdı etmesin mi anaya imdadı? rumeli can veriyor yok mu ilaç. edelim sıhhatini istimzaç; etmeyelim kimseyi izaç? zırhlılar her yeri tehdit ediyor, makedonya bunu tes'it ediyor. inkırazı bize teyit ediyor. yemenin purişi malumu cihan ne için eyledi millet isyân? zulme ister mi bu yoldan burhan turuşkalar bile aldı meydan hani kânun-u adâlet nerede? mülk-ü millette himâye saadet nerede? haricen mülk-ü himaye nerede? bizde evvelki şecaat nerede? gelse ertuğrul şöhret-i pervas eder elbette tahayyür ibraz vatanın feyzine kâdir olamaz yeniden fethine verseydi cevâz... yıldırım görse şu ahvâlimizi ateş kahrı yakar hâlimizi, af eder mi bizim efâlimizi, mahveder cumle-i emsâlimizi, ey büyük fâtih'i istanbul'un... bu revş olmadı mı makbulün sây ile toplanılan mahsulün berhava oldu fakat meçhulün... yazık oldu vatana âh yazık... her ağızdan çıkıyor: eyvâh yazık!.. acısın bizlere, âh yazık! Mustafa Kemal